چه جالب. اولین مقاله ای که من تو آموزش ریاضی نوشتم با موضوع همنهشتی مثلث ها بود! چکیده ی اون در آنچه برای دومین کنفرانس آموزش ریاضی ایران چاپ شد است، شاید شراره بتونه تو خانه ی ریاضی اصفهان اون رو پیدا کنه 🙂 این اولین جایی بود که من از روش «دادن اطلاعات با تلفن» استفاده کردم و از اون به بعد برای خیلی از مفاهیم دیگه هم ازش استفاده کردم. اینجا از همنشتی مثلث ها استفاده می کنم.

ایده اش خیلی ساده است. یه دانش آموز یه مثلث می کشه و قرار است با استفاده از تلفن دوستش رو راهنمایی کنه که «همون مثلث» رو بکشه. اینکه دینامیک کلاس رو چه جوری تنظیم کنی با خودت است. یه روش خوب استفاده از گروه های دو نفری است (اطلاعات دهنده و اطلاعات گیرنده). فکر کنم خودت بتونی تصور کنی چه اتفاقی می افته. اطلاعات دهنده، شروع می کنه هر چه می تونه اطلاعات می ده. اندازه ی ظلع ها، اندازه ی زاویه ها. ولی اطلاعات گیرنده احتیاج به همه ی اون اطلاعات نداره و در حالی که اطلاعات دهنده انتظار نداره که اطلاعاتی که داده کافی باشه اطلاعات گیرنده مثلث رو رسم کرده! اینطوری معنی «همون مثلث» در می آد، خود به خود همه شروط هم نهشتی ها در می آد و شروط تشابه در می آد و خیلی چیزهای دیگه.

روشی که استفاده کردی جالب است ولی یکی از اون روش هاست که با «داشتن راه حل در ذهن» طرح شده و محدودیت های زیادی داره.

مرسی دکتر اصغری برای توضیحاتتون. خیلی خیلی ممنون.